Fly4free.pl

Póki co to jest najmniejsze z dużych miast w jakich byliśmy.

Podjeżdżamy pod dom naszych wybawicieli, gorące przywitanie, prezentacja i gościmy się u nich. Wcześniej nie znałam Remika ani małego Benia, z Ewą tworzą przesympatyczną rodzinkę :) .

W sumie na odświeżaniu, ładowaniu baterii, zgrywaniu zdjęć i filmów oraz korzystaniu z neta na bieżące potrzeby (odprawa online, pogoda) schodzą nam ponad 3h, czas uciekać dalej.
Jeszcze pamiątkowe zdjęcie, pożegnanie z Remikiem i Beniem a Ewa zabiera nas na Geleng gdzie ja zapraszam wszystkich na pizzę –jest to dokładnie na miesiąc przed moimi urodzinami :) . TYMI urodzinami.

Kuchnia w knajpie czynna do g.22 więc składamy zamówienie niemal last minute, w dodatku kelner przyjmujący zamówienie myli się co chwilę. Moją carbonarę chciałam w wersji ze spaghetti a zapisywał lub czytał z penne i takie też dostałam. Z 3 pizzami też miał problem, żeby dobrze zanotować :roll: .

Co ciekawe po raz pierwszy płaciłam za posiłek PRZED podaniem na stół :lol: .
Jako, że przed g.23 delikatnie informują o zamknięciu lokalu (typowy deptak pełen knajp i dyskotek, multum ludzi a oni zamykają knajpę, wtf? ) to idziemy z Ewą i Natalią na molo podczas gdy Gosia i Adam szukają kartki z Adelajdy.

Nie możemy się z Ewą nagadać, zwłaszcza na tematy zawodowe choć każda z nas pracowała w innym oddziale.
Po g.23 Ewa pilotuje nas w drodze na miejsce naszego noclegu.
Okazuje się, że automatyczna toaleta przy tym parkingu jest nieczynna a sam parking nie do końca płaski. Nie zrażona tym Ewa prowadzi nas w drugie miejsce i tutaj to samo tzn. teren płaski, tuż przy samej plaży w dzielnicy willowej dość zamożnej sądząc po zabudowie ale Wc mruga na czerwono z napisem „closed”. Dochodzimy do wniosku, że te toalety w nocy się czyszczą, trudno jakoś będziemy musieli dotrwać do rana bez toalety.

Żegnamy się z Ewą dziękując wylewnie za okazaną pomoc, gościnę i poświęcony nam czas ;) , bo przecież nie sądziliśmy, że to wszystko tyle potrwa.

No nic jest g. 1 w nocy a my musimy się spakować i przygotować campera do oddania za mniej niż 12h.
Wyciągamy torby na chodnik pod samą latarnię, wykładamy manatki nie przymierzając jak menele ale no worries :D , oprócz pakowania samych bagaży zostaje jeszcze opróżnianie campera z jedzenia i innych przydatnych w trasie rzeczy.

Pakowanie się -jest to czynność, której nie lubię delikatnie rzecz ujmując. No nie dzierżę po prostu, zawsze mam z tym problem, zwłaszcza, że tutaj były większe ograniczenia bagażu niż przy przylocie :cry: .

Jakoś jednak mieszczę wszystko do mojej walizki ale mam za to dwa bagaże podręczne: mały plecak miejski i siatka na ramię, w której mam swoje powłoczki na pościel. Jak się doczepią do tego to założę je na siebie jak allah akbar i tyle, (w końcu w tym kraju ludzie do sklepów chodzą w szlafrokach czy piżamach), prawie to sobie wykrakałam ale o tym później.

CDN10 styczeń-dzień 21

Po 3h snu jeszcze przed wschodem słońca bezlitośnie dzwoni budzik.









Ekspresowo porządkujemy auto, kończymy pakowanie a w międzyczasie co rusz mijają nas biegacze i amatorzy porannego joggingu w każdym wieku :) .
To niesamowite, bo jest niedzielny wczesny poranek a na „naszym” kawałku chodnika ruch jak w Rzymie, co któraś z tych osób mówi nam dzień dobry i życzy miłego dnia, ech ta cudowna Australia :P .


Zbieramy się i jedziemy w kierunku lotniska, po drodze szybki postój na dotankowanie auta i upragnione WC. Zostawiamy Gosię z Natalią i bagażami pod terminalem a ja z Adamem jedziemy do Britza oddać auto, zastanawiamy się czy procedura oddania auta jest równie czasochłonna co wynajęcie auta.
Stan licznika wskazuje: 36986km, czyli przejechaliśmy: jakieś 3220km.

Na szczęście odbiór był szybki i bezproblemowy, tak szybki, że z rozpędu oddałam kluczyki na naszym karabińczyku ale zorientuję się dopiero w Brisbane :cry: .

Adam zamawia taxi, za przejechanie 2km płacimy 7,40$.

Lotnisko przyjemne, terminal krajowy nie jest na szczęście molochem. Wc , przepakowanie reszty rzeczy i udajemy się na górę na odloty. Nadajemy bagaże z kolejnym małym przepakowaniem, bo plecak Adama waży 25kg ale miła Pani z VA dopuszcza 24kg, moja walizka ledwo się zmieściła z wagą 23,3kg.Podręcznego nikt nie sprawdzał, nikomu nie przeszkadzały moje 2 sztuki.
Potem długaśna ale bardzo szybka kontrola bezpieczeństwa. Nikt nie sprawdza płynów ani kosmetyków, bramkę przechodzę w traperach i z zegarkiem na ręku i o dziwo nie piszczę, wszystko ok :) .
Choć raz –myślę sobie-normalna kontrola bezpieczeństwa, bez ściągania butów i macania. Podczas gdy zbieram manatki z taśmy inna pani z security prosi mnie na bok-losowo zostałam wybrana do kontroli na posiadania materiałów wybuchowych :lol: , w jeansach, w normalnej koszulce raczej nie wyglądam na allah akbar? :mrgreen:

Pani zadaje dość szybko kilka standardowych jak się domyślam pytań: skąd jestem, dokąd lecę i w jakim celu? czy mi się podoba w Australii, czy jestem tu sama czy z rodziną :?: .
Kontrolowanie zakończone, to można się udać do sklepu, magnes z Adelajdy bardzo by się przydał nie tylko na moją lodówkę, w międzyczasie dzwonię do Polski i zdaję relację gdzie jesteśmy i dokąd jedziemy dalej. Trójca idzie coś zjeść a ja pilnuję naszych bagaży i uzupełniam dziennik ;) .

Z cyklu obserwacje lotniskowe: siedzi przy ogólnodostępnym stoliku para ok.30 latków. Obok nich na podłodze leży torba turystyczna, podchodzi strażnik (ochroniarz?) z psem, który wykazuje lekkie zainteresowanie torbą –pokręcił się przy niej, pomachał ogonem i odchodzą dalej, po chwili wracają i ta sama reakcja psa. Strażnik odszedł z psem ale po chwili wraca w towarzystwie policjanta, który uwaga: przywitał się z właścicielem torby, przedstawił się i zaczął rozmowę o zawartości torby.
Natalia bardzo chciała mieć zdjęcie z tym psiakiem, więc zostałam wydelegowana żeby się ładnie uśmiechnąć i zapytać, oczywiście w odpowiedzi słyszmy słynne australijskie „no worries” i obie mamy fotki z przystojnym panem mundurowym i czarnym labradorem :P .

Zaczyna się nasz boarding, więc idziemy do bramki nr 15,





skan kart pokładowych i rękawem wchodzimy do B737-800, startujemy o czasie.
Kolorowe zagłówki wzbudziły moje zainteresowanie: :D




Niezwykle uprzejmy personel pokładowy serwuje (za free-co nas mocno dziwi, bo bilety mieliśmy w najtańszej taryfie) małą babeczkę z jabłkiem i do wyboru: kawę, herbatę lub wodę.










Przez cały lot uzupełniam mój dziennik podróży, lądujemy punktualnie i przestawiamy zegarki o pół godziny do tyłu, odbieramy bagaże z karuzeli nieświadomi stanu torby (sprawdziliśmy pobieżnie bagaże i uszkodzeń nie zauważyliśmy :evil: ) i pakujemy się do taksówki, która zawozi nas 7km dalej do Britza, gdzie już czeka nasz drugi camper.
Tym razem formalności związane z odbiorem auta nie zajmują dużo czasu, robimy dokładne zdjęcia auta, stan licznika 10751km. Miła Pani z obsługi nawet robi nam telefoniczną rezerwację campingu :) .

Ważne:
w Brisbane prawo zabrania spania w samochodzie, taką ulotkę dostaliśmy w wypożyczalni, czyli spanie na dziko tu odpada.





Przyjeżdżamy pod bramę campingu ale nie wjeżdżamy tylko ja z Natalią idziemy na przeszpiegi – sprawdzamy jaka jest toaleta i czy są stanowiska z prądem, nasz szybki audyt zatwierdza to miejsce na nocleg :) i zjawiamy się w recepcji żeby się zameldować – 59$/4os. +auto oraz 20$ depozytu za kartę wjazdową.
http://www.newmarketgardens.com.au/ , autobusem do centrum jedzie się ok.15minut.

Taka dygresja odnośnie campingów: najlepsze są takie z podłożem jak niżej na zdjęciu czyli betonowym, wtedy nie nosi się piachu ani ziemi do środka, ta mozaikowa nawierzchnia też była bardzo fajna żeby na niej postawić stolik i krzesła.





Od razu jedziemy na zakupy spożywcze, bo z Adelajdy przywieźliśmy niewiele. Lokujemy się na wyznaczonym miejscu na campingu, słonko mocno przyświeca a tu ani grama cienia, no w końcu lato na całego 8-) .

Adam z Gosią przygotowują pyszne steki z jagnięciny :) a my w tym czasie rozpakowujemy się w camperze i korzystamy z prysznica.
Po obiedzie, późnym popołudniem a właściwie to już pod wieczór wszyscy jedziemy do centrum, niedaleko campingu jest przystanek autobusowy.

Miasto zaskakuje bardzo pozytywnie swoją niesamowitą architekturą i ciekawym łączeniem stylów.

























Oczywiście po raz kolejny dopada nas szaleństwo zakupu pamiątek :D , w Sydney możemy nie mieć już na to czasu. Brisbane by night wygląda cudownie, zresztą dość dobrze widać to na zdjęciach:





Galeria sztuki z bardzo ciekawą, metalową elewacją, która co jakiś czas była podświetlana






























Spacerując po Brisbane dzwonię do siostry ;) by zdać relację co, gdzie, jak i kiedy.
Korzystamy z hotspotów w centrum i nadrabiamy zaległości w kontakcie z bliskimi z Polski.

Zostawiam dziewczyny i trochę sama kręcę się po ulicach, robiąc zdjęcie biblioteki w kadr wszedł mi starszy Pan, oczywiście nie przeszkodził mi w zdjęciu (w końcu w dobie aparatów cyfrowych to żaden problem) ale bardzo przeprosił i zaczął mi opowiadać o budynku stojącym obok biblioteki, niesamowite jest to ich życzliwe podejście do turystów.



















Street art:

















Kolejna użyteczna idea a mianowicie na słupie od sygnalizatora przy przejściu dla pieszych jest taka nakładka, na której jest nazwa ulicy, kierunek a całość również w alfabecie Braill'ea:
























Późnym wieczorem wracamy na camping padnięci, zarwana noc, wczesna pobudka, męczący dzień i duchota mocno dają się nam we znaki.

Na drzewie tuż obok naszego miejsca urzędują oposy, są one nieco inne niż te z Sydney, mają inne umaszczenie i są dużo bardziej płochliwe ale jednak udaje nam się je nakarmić marchewką.








Na campingu panuje cisza nocna, co rusz przerywana głośnymi jękami wydobywającymi się z sąsiedniego campera :lol: .
Na dobranoc pijemy winko.

P.S. Darmowy tramwaj wodny-niestety dowiedziałam się o nim już po powrocie do PL ale może ktoś inny skorzysta ;)
https://www.brisbane.qld.gov.au/traffic ... cityhopper

CDN11 styczeń - dzień 22

Wstaję już o 7, bo na górze w aucie zaczyna się robić piekarnik, więc kletruję się na krzesło przed auto i delektuję się ciszą i cudownym porankiem :) , szkoda, że nie mam na wierzchu czytnika, ale za to mam bikini :P , grzeję się w słonku w oczekiwaniu aż reszta się wyśpi.
Dzisiaj mamy dzień na spokojnie, bez pośpiechu i gonitwy, taki prawdziwie wakacyjny dzień 8-) .
Po tradycyjnie późnym śniadaniu zbieramy się i jedziemy do Pine Koala Sanctuary,
http://www.koala.net/

który znajduje się raptem 15km od campingu
https://goo.gl/maps/UZqKhgtRQ8r

Nie wdając się w szczegóły koniec końców do parku idę sama, a reszta czeka przy aucie.









Park nie jest rozległy ani specjalnie duży, ale JEST SUPER.





Upał niemiłosierny, słonko naprawdę mocno operuje, nawet zwierzaki są zmęczone upałem.
Koali jest milion pińcset, a poważnie: reklamują się że są jedynym parkiem, który ma 130 koali i faktycznie tych torbaczy mają dużo, są podzielone na młode, młode z matkami, emeryci, chore koale, te koale, które pozują do zdjęć za 18$/os. itd.





































A propos koali to już po powrocie zgłębiłam nieco temat i niestety, ale Australia boryka się problemami trochę podobnymi do naszych. A mianowicie chodzi o rozbudowę miast i zabieranie terenów zwierzętom, to niestety jest powodem obrazków: koala przyszedł na osiedle domków, by szukać pożywienia.
Nie tylko my protestujemy przeciwko wycince w Puszczy Białowieskiej, w Australii wycinka eukaliptusów oznacza zagładę dla koali i innych zwierząt.
W jednym z parków-bodajże w Doonside była tablica informacyjna o koalach i bardzo wymowny napis: ”chronimy zwierzęta, ale ich naturalne środowisko już nie.”
Skoro już się tak wymądrzam o tych torbaczach, to jeszcze tylko dodam, że one nie są naćpane ;) .
Owszem mają "slow motion" ale wynika to wyłącznie z tego, że eukaliptus ma bardzo mało wartości energetycznych, więc siłą rzeczy one zwyczajnie nie mają siły żeby biegać i skakać przez pół dnia.

Poza koalami w parku są oczywiście inne zwierzaki: dużo różnych kangurów, dziobak, wombaty, diabeł tasmański-jedyny jakiego widziałam, który nie biega a leży zmorzony upałem :D .